«Πιπέρι» στο στόμα του Λουτσέσκου

Είναι προφανές πως στον ΠΑΟΚ κανείς δεν είναι ευχαριστημένος από το χθεσινό «βατερλώ» στις όχθες του Δούναβη. Ούτε η διοίκηση, ούτε ο προπονητής, ούτε οι παίκτες και πολύ περισσότερο οι οπαδοί του δικεφάλου του βορρά, που μετά την λήξη του αγώνα και την ήττα από την Βίντι δεν ήξεραν πώς να αντιδράσουν. Τουλάχιστον όσοι βρέθηκαν στην Βουδαπέστη και τα κοντινά πλάνα στα πρόσωπά τους μαρτυρούσαν όλη την αλήθεια. Δίχως πραγματικό κουράγιο να χειροκροτήσουν για την όποια προσπάθεια, αλλά και δίχως καμία διάθεση να τα «ψάλλουν» στον Ρασβάν και τους ποδοσφαιριστές του για την τεράστια απογοήτευση που τους «κέρασαν».

Γράφει ο Νικόλας Ακτύπης

Ο Λουτσέσκου και οι υπόλοιποι στον περίγυρό του ξέρουν καλύτερα από όλους τις αιτίες πίσω την πενιχρή συγκομιδή στην φάση των ομίλων του Europa League. Και αντίθετα από ό,τι φαίνεται να βγαίνει προς τα έξω, το βασικό πρόβλημα σχετίζεται με την προσέγγιση της διοργάνωσης από την μέρα της κλήρωσης κιόλας.

Ο οπαδός έχει κάθε δικαίωμα να πιστεύει ό,τι θέλει. Και ο μέσος φίλος του ΠΑΟΚ στο άκουσμα της σύνθεσης του ομίλου στον οποίο συμμετέχει ο δικέφαλος του βορρά έκανε «ταμείο» πριν καν ξεκινήσουν τα παιχνίδια. «Οκ, πρώτη η Τσέλσι και μετά εμείς για πλάκα». Ποια ΜΠΑΤΕ τώρα και –κυρίως- ποια Βίντι; «Λογική» αντίδραση με βάση τον οπαδικό τρόπο σκέψης, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι άφθονο νερό στον μύλο της υπέρμετρης αισιοδοξίας είχε ρίξει ο ίδιος ο τεχνικός της ομάδας με τις υπερφίαλες, αλαζονικές και εκτός πραγματικότητας δηλώσεις του στο παρελθόν.

Η πικρία που κουβαλά ο ΠΑΟΚ από την απώλεια του περσινού τίτλου έφερε προφανώς πείσμα και αποφασιστικότητα για να μην συμβεί κάτι ανάλογο φέτος, αλλά και μια αφ’ υψηλού προσέγγιση των στόχων της τρέχουσας σεζόν. Αυτή η βεβαιότητα ανωτερότητας, όμως, δεν έχει πάντα ευεργετικά αποτελέσματα, όπως αυτά επιβεβαιώνονται –ας πούμε- από την βαθμολογία της Σούπερ Λιγκ. Κουβαλά και παρενέργειες σαν κι εκείνες που μαρτυρά ξεκάθαρα εκείνη του Europa.

Είναι δεδομένο ότι τις επόμενες ώρες και μέρες τεχνηέντως θα βγει προς τα έξω πως ο βασικός στόχος του ΠΑΟΚ ήταν, είναι και θα είναι το πρωτάθλημα, με την απαραίτητη υποσημείωση πως στην Ευρώπη όχι ακριβώς δεν μας ενδιαφέρει τι θα γίνει, αλλά όπως και να ‘χει, περνά σε δεύτερη μοίρα ένεκα των συγκυριών.

Πουθενά, όμως, δεν θα γίνει κουβέντα για το τεράστιο κομμάτι ευθύνης που κουβαλά ο ίδιος ο Λουτσέσκου, κυρίως επειδή συντάχθηκε ή και δημιούργησε εν μέρει το «αφήγημα» περί απώλειας του περσινού τίτλου στα χαρτιά και -ακόμη περισσότερο- το γεγονός ότι συντήρησε μέχρι τώρα μια ιστορία που θα έπρεπε νομοτελειακά να «πεθάνει» τον περασμένο Μάιο.

Όταν, όμως, βγαίνεις και υποβιβάζεις την Βίντι στο επίπεδο του καφενέ όταν εκείνη δεν κόβει την πορεία της ΑΕΚ προς τους ομίλους του Champions League (εκεί που πιστεύεις ότι έπρεπε να βρεθείς εσύ) πώς να μαζέψεις το μυαλό των παικτών σου την στιγμή που βρίσκουν εκείνοι τους Ούγγρους απέναντί τους; Το ερώτημα είναι μεν ρητορικό, αλλά η απάντηση δόθηκε στο τερέν της Τούμπας και του «Φέρεντς Πούσκας». Δεν μαζεύεται το μυαλό, Ρασβάν, ιδιαίτερα όταν οι σκέψεις που κάνει είναι «ασορτί» με αυτές του οργανισμού που λέγεται ΠΑΟΚ.

Κάποιος οφείλει να κρατήσει ισορροπίες, να σφίξει τα λουριά και να εξοστρακίσει αυτήν την αδικαιολόγητη υπεροψία για ένα σύνολο που έχει καταγράψει επί ημερών του Ρουμάνου σημαντικές στιγμές κι επιτυχίες, αλλά ψάχνει με κάθε τρόπο την απόλυτα οργασμική εμπειρία της κατάκτησης ενός πρωταθλήματος.

Η μέχρι τώρα προσέγγιση της Τσέλσι, πέρα από τα αποτελέσματα, δείχνει πως όταν έρθει η ώρα να αντιμετωπίσει τον ΠΑΟΚ, οι Θεσσαλονικείς δεν θα είναι χαμένοι από χέρι. Οπότε όταν ο Ρασβάν προτείνει να κάνουμε λίγη υπομονή πριν ξεγράψουμε τον δικέφαλο από την Ευρώπη, έχει ένα δίκιο. Σχεδόν με ό,τι άλλο έχει βγει από το στόμα του το τελευταίο διάστημα, όμως, δεν ισχύει το ίδιο. Και στο κάδρο των ευθυνών για την εικόνα της ομάδας αυτός και οι δηλώσεις του βρίσκονται στο κέντρο.